De Genomineerden 2016 – Een Overzicht

Blog

Door: Sander Houwen

Op maandag 14 maart zullen de DDG Awards uitgereikt worden tijdens een feestelijke avond in Het Rozentheater / Boom Chicago in Amsterdam. Bij dezen alle genomineerde films nog eens op een rij, met bijbehorende trailers en fragmenten uit recensies.

**** Genomineerden Fictie / TV serie ****

GLUCKAUF (Remy van Heugten)

Gluckauf is een film vol holle ogen en holle wegen. Van Heugten kent zijn klassiekers (Dardennes, Mike Leigh, Ken Loach), maar hij kent vooral de streek waar de film zich afspeelt, met zijn duiven en andere tradities. Dat zorgt ervoor dat het sterk gespeelde noodlotsdrama Gluckauf volkomen authentiek overkomt – al zal de Limburgse VVV daar anders over denken. (André Nientied / NU.nl)

PRINS (Sam de Jong)

Prins is van alles nog het meest karakterschets, vader-zoondrama en anti-kapitalistisch statement, en spat van het doek met een mix van wel en niet-professionele acteurs. Met z’n stereotiepe stoerejongenswijsheden is de film geen diepgravend epos, en natuurlijk zijn er ook wel wat ongerijmdheden: Ayoub oogt wat jong, zijn Marokkaanse accent past niet bij zijn ABN-sprekende Nederlandse moeder, zijn love-interest Sigrid ten Napel lijkt wat te oud voor de rol die ze speelt, en op de crematie in de film zijn buiten de spelersgroep geen familie, vrienden of buren aanwezig.
Maar dat zijn kleinigheidjes die niets afdoen aan de prikkelende vitaliteit van een originele, waarachtige vertelling die de stilistische registers van het medium ruimschoots benut.   ( Karin Wolfs / Cinema.nl)

SCHNEIDER VS. BAX (Alex van Warmerdam)

Schneider vs. Bax is als een western in de polder. In het riet en onder de brandende zon zoeken twee mannen met een geweer constant naar de perfecte positie voor hun killshot. Ze zijn duellerende cowboys in een verhaal vol Warmerdamiaanse elementen: schijnbaar toevallige passanten, wreedheden en verstoorde familieverhoudingen. Want waar komt die angstige prostituee in Schneiders schuilplaats opeens vandaan? En waarom mag de vader van Bax niet aan zijn kleindochter zitten? Verwacht in het strak geregisseerde en ietwat afstandelijke Schneider vs. Bax geen afgerond einde dat alle vragen beantwoordt. Want Van Warmerdam houdt ervan verwarring te zaaien. En de manier waarop de filmmaker mazzel, pech, toeval en noodlot weer om elkaar heen laat dansen, is droogkomisch, vilein en absurd als altijd. (Eric Le Duc /  De Telegraaf)

**** Genomineerden Fictie Kort ****

UN CREUX DANS MON COEUR (Mees Peijnenburg)

(OTTO) (Job Roggeveen, Joris Oprins, Marieke Blaauw)

Their Oscar-nominated A Single Life was my first introduction to them as well as my hopeful for Academy glory before their eventual defeat to the equally brilliant Feast from a rejuvenated Disney Studios. The character design is far from realistic and perhaps unattractive in a conventional sense, but it’s unique and gets the job of carrying profound emotional stories to fruition down. With (Otto) I can safely say their success was no fluke. Not only does their latest continue to pull at heartstrings, it also showcases some expert camerawork to tell its tale without words. (Jared Mubarak)

UNDER THE APPLE TREE (Erik van Schaaik)

Ronduit macaber is deze prachtige animatiefilm van Erik van Schaaik, genomineerd voor [en winnaar van] een Gouden Kalf in de categorie Beste Korte Film. […] Van Schaaik levert een Engelstalig, op rijm verteld duister sprookje af. Gemaakt in stop motion, waarbij 3D-figuurtjes voor de camera in beweging komen, laat Under the Apple Tree zien wat er twee meter onder de zompige grond nu eigenlijk gebeurt zodra een lijk is begraven. Je kijk op regenwormen wordt er definitief door op z’n kop gezet. Ondertussen verklaart de negentien minuten durende film het mysterie van de levende doden. Griezelig, geestig en met grote liefde voor het (zombie-) horrorgenre gemaakt. (Femke de Lange / Trouw)

**** Genomineerden Documentaire ****

GARAGE 2.0  (Catherine van Campen)

Nooit werd het wezen van de autobranche zo scherp in beeld gebracht. […]  Je krijgt de glamour en de treurnis mee. De mooie verkoopgesprekken met de grappen en de charme-offensieven: “Helemaal vergeten je te vragen hoe de kleine heet”. Maar ook het drama van de achterblijvers die het spel niet goed genoeg meespelen. Kooijman gaat ver om zijn mensen scherp te houden. De functioneringsgesprekken zijn soms pijnlijk. “Qua expressie zit er weinig gezelligheid in je gezicht”, krijgt een monteur te horen. De bergingsman moest maar eens naar de kapper. “Het wordt kerst, het is wel leuk als je er weer fris en fruitig uitziet”. […] Dit gaat over de struggle for life aan beide kanten van de onderhandelingstafel, het gevecht met de koper en de strijd voor het behoud van je baan. Ik wens Garage 2.0 en de firma Kooijman alle prijzen van de wereld toe. (Bas van Putten / Autoweek)

A FAMILY AFFAIR (Tom Fassaert)

Fassaert laat zijn drie familieleden los van elkaar over de situatie praten en wordt dan ook zelf langzaam de draaikolk ingezogen. Steeds beter brengt hij aan het licht hoe complex de aard van de brouillering is. Daarmee wordt dit tragische familieportret meer dan alleen een persoonlijk document. A family affair maakt op een ijzersterke manier inzichtelijk hoe iedere keuze en situatie uit het verleden oneindig kan blijven nagalmen. (De Telegraaf)

A STRANGE LOVE AFFAIR WITH EGO (Ester Gould)

A Strange Love Affair werkt als een bij vlagen fascinerend portret van een generatie die een grote druk voelt om speciaal te zijn en gezien te worden. En vooral ook om een interessant leven te hebben, waarbij de definitie van wat een interessant leven beperkt is tot het extraverte. Telkens toont Gould dat achter het zelfbewuste voorkomen van de vrouwen verdriet, pijn en onzekerheid schuilt, daarbij het bekende citaat uit Virginia Woolf’s Mrs. Dalloway aanhalend: “always giving parties to cover the silence”.
Toch brengt dat alles ons niet dichter bij Rowan, eerder verdwijnt zij steeds verder in de achtergrond. Het probleem is dat niet alles met poten een stoel is. De zoektocht naar de relatie van de huidige generatie met het ego en de zoektocht naar wat Rowan tot haar zelfmoord dreef zijn niet één en dezelfde, of zouden dat althans niet moeten zijn. Een antwoord op de eerste zal je niet dichter brengen bij een antwoord op de tweede. En ergens doet de zoektocht naar het eerste af aan de ernst van de stoornis die in Rowan’s dossier geschreven stond. (Elise van Dam / filmpjekijken.com)

Met een aantal inspirerende vrouwen als boegbeeld en de persoonlijke gevoelens die enkel in tekst voorbij komen, neemt Gould je mee in een labyrint van zelfontplooiing, zelfwaardering en zelfexploratie. Hierbij zijn het eigen gevoel en de twijfels die hieraan kleven leidend geweest. Rowan blijft de grote onbekende. We moeten het doen met wat Gould over haar zus, die buiten beeld blijft, vrijgeeft. Juist het vermogen van de Schotse om haar eigen onbehagen en onzekerheden aan te spreken maken dit tot een fascinerende documentaire die op de laatste editie van het IDFA terecht erkenning kreeg. (Arjan Welles / Filmtotaal)

**** Genomineerden Docu Kort ****

VOOR DE DANS / DEDICATED TO DANCE (Peter Delpeut)

De korte documentaire is een ritmisch spel van blikken: introvert, expressief, ingespannen, vrolijk, geconcentreerd, intiem, extravert, uitdagend. Het moeizame proces om een beweging uit te vinden is meestal onzichtbaar in een voorstelling. Als vaste dramaturg van LeineRoebana heeft Delpeut deze mentale inspanning van dichtbij waargenomen. Hij zag er de unieke schoonheid van en legde die vast in deze eigenzinnige ode aan de danser. (NTR / Het Uur van de Wolf)

VOLGENS PROTOCOL (Anne-Marieke Graafmans)

In Volgens protocol worden verpleegkundigen Esmeralda en Inge dicht op de huid gefilmd tijdens hun dienst in meldkamer 112. Door de invoering van een nieuw protocol is het werk van centralisten als Inge en Esmeralda veranderd. Zij dienen volgens een strak schema vragenlijsten af te werken. Ze moeten een weg zien te vinden tussen dit vrij rigide protocol en assertieve (en soms agressieve) burgers. Ondanks de vaak heftige gebeurtenissen waarmee ze geconfronteerd worden, moeten ze er bovendien voor zorgen dat ze een bepaalde score halen. (NRC)

HET SCHERPE OOG VAN AAT VELDHOEN (Kees Hin)

De Amsterdamse kunstenaar Aat Veldhoen verwierf in de jaren zestig bekendheid door voor een habbekrats ‘prenten voor het volk’ te verkopen, waarmee hij zijn eigen marktpositie versjteerde. Filmmaker Kees Hin volgt de nu bejaarde kunstenaar, die tien jaar geleden na een herseninfarct met links moest leren schilderen, van nabij. Zijn oog voor vrouwelijk schoon blijkt onaangetast. Met gepaste trots leidt Veldhoen de camera door het Rijksmuseum, waar ter gelegenheid van zijn tachtigste verjaardag een tentoonstelling met zijn grafiek is ingericht. (Mokum Film)

**** Genomineerden Commercial ****

Ministerie van Defensie – ONZE VRIJHEID BEGINT BIJ DIE VAN EEN ANDER (Bram van Alphen)

NS – KIDS VRIJ ABONNEMENT (Willem Gerritsen)
https://youtu.be/x56Vd9CX-po

Vanuit het thema ‘Waar ga jij naartoe vandaag?’ volgen we een jongetje dat helemaal gek is van treinen. Alleen, jammer voor hem is, hij zit er zelf nooit in. Ondeugend als hij is, zien we hem het heft in eigen hand nemen. Reizen met de trein is voor kinderen een uitje op zich. Dit wordt voor ouders nog aantrekkelijker gemaakt door het gratis ‘Kids Vrij’-abonnement. Hiermee reizen kinderen van vier tot en met elf jaar met hun eigen OV-chipkaart gratis mee met hun ouders. De campagne wordt ingezet op televisie, radio en online, via native advertising in samenwerking met diverse blogs gericht op ouders. (Marketing Tribune)

Albert Heijn – ONTDEK (Mea Dols de Jong)

**** Genomineerden Digital Storytelling ****

IMPERIAL COURTS (Eefje Blankevoort & Dana Lixenberg)

Over een periode van 22 jaar fotografeerde Dana Lixenberg de bewoners van Imperial Courts, een sociaal woningbouwproject in de wijk Watts, South Los Angeles.  Samen met documentairemaker Eefje Blankevoort en Interactive Designer Sara Kolster werd de webdocumentaire en website van Imperial Courts gemaakt.  >> WEBSITE <<

WAAROM SEBRENICA MOEST VALLEN (Stefan Heijdendael, Huub Jaspers, Hannah Kooy & Geert-Jan Strenghold)

Interactive web-doc over het drama in Screbrenica. Op 11 juli 1995 werd de Bosnische moslimenclave Srebrenica veroverd door de troepen van generaal Ratko Mladić. Nederlandse Dutchbat-militairen die onder VN-vlag in de enclave gestationeerd waren konden dit niet voorkomen. In de dagen die volgden werden meer dan achtduizend mensen vermoord. Was er voorkennis over de aanval op Srebrenica? En waarom liet de internationale gemeenschap de bevolking aan haar lot over? In deze documentaire zetten we alle feiten nog een keer op een rij. Via een non-lineaire vertelling wordt de kijker meegenomen naar het Srebrenica van 1995, maar ook naar de archieven, internationale instellingen en de direct betrokkenen om antwoord te krijgen op de vraag of de val van de enclave werd voorzien of niet. >> WEBSITE <<

DRAWING ROOM (Jan Rothuizen & Sara Kolster)